ﭼﻨﺎﻥ ﺯﻧـــﺪﮔﯽ ﺭﺍ ﺳﺨﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﯾـﻢ ﮔـﻮﯾـﯽ ﺳﺎﻝ ﻫﺎ ﻗﺮﺍﺭ

ﺍﺳﺖ ﺑﺎﺷﯿﻢ !

ﮐـﺎﺵ ﯾــﺎﺩ ﺑــﮕﯿـﺮﯾـــﻢ ، ﺭﻫــﺎ ﮐﻨﯿــﻢ ، ﺑـﮕــﺬﺭﯾــﻢ ﮔـﺎﻫﯽ ﺑـﺎﯾـــﺪ

ﺭﻓﺖ ...

ﺩﻝ ﺑــﻪ ﺳﺎﺣـﻞ ﻧﺒﻨﺪﯾـــﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻦ ﺑﻪ ﺁﺏ ﺯﺩ ...

ﺁﯼ ﻣــــﺮﺩﻡ ...

ﻣﺎ ﺑﻪ ﺁﺭﺯﻭﻫــﺎﯾﻤــﺎﻥ ﯾﮏ ﺭﺳﯿــﺪﻥ ﺑــﺪﻫــﮑﺎﺭﯾــــﻡ

ﺁﯼ ﻣــــﺮﺩﻡ ...

ﺯﻧــــﺪﮔــﯽ ﮐــﻮﺗــﺎﻩ ﺍﺳﺖ ﻟﻄﻔـﺎ ﻋــﺎﺷﻖ ﺷــﻮﯾــﺪ !

ﺩﺳﺖ ﯾــﮑﺪﯾــﮕﺮ ﺭﺍ ﺑﮕﯿـﺮﯾـﻢ ﺗﺎ ﺷﺎﯾــﺪ ﺧﺎﻃﺮﺍﺗــﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﻬــﺮ

ﯾﺎﺩ ﺷــﻮﺩ

ﻟﻄﻔـﺎ ﻟﺒﺨﻨـــﺪ ﺑﺰﻧﯿــﺪ ... ﺷﺎﯾﺪ ،

ﻋﮑﺴﯽ ﺷﻮﺩ ﯾﺎﺩﮔﺎﺭﯼ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﻃﺎﻗﭽﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ

ﮔﺮﺩﮔﯿﺮﯼ ﺗﺎﻥ ﮐﻨﻨﺪ !

ﺑﺒﺨﺸﯿـــﺪ !

ﺑﯽ ﻣﻨـّﺖ ﺑﺒﺨﺸﯿــﺪ !

ﺯﻧـــﺪﮔـﯽ ﮐﻨﯿـﻢ ﺗـﺎ ﺭﻭﺯﯼ ﺣـﺴــﺮﺕ ﮐـﺎﺭﻫــﺎﯼ ﻧــﮑﺮﺩﻩ

ﮔﺮﯾﺒـﺎﻧـﮕﯿـﺮ ﺭﻭﺯﻫــﺎﯾــﻤﺎﻥ ﻧﺸــﻮﺩ ﺑﯿـﺎﯾـﯿـﺪ ﻟﺒﺨﻨــﺪ ﺑﺰﻧﯿــﻢ

من و خدا سوار یك دوچرخه شدیم. من اشتباه کردم و جلو نشستم و خدا عقب. فرمان دست من بود و سر دوراهی ها دلهره مرا می گرفت. تا این که جایمان را عوض کردیم. حالا آرام شدم و هر وقت از او می پرسم که کجا می رویم؟ برمیگردد و با لبخند می گوید:

"تو فقط رکاب بزن"

�کوچه هایمان را به نامشان کردیم�

�که هرگاه آدرس منزلمان را می دهیم�

� بدانیم�

� گذرگاه خون کدام شهید است�

� که با آرامش به خانه میرسیم�

ﺩﻝ ﻧﺒﻨﺪ ﺑﻪ ﺟﻤﻠﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﻣﺜﻝ :

          ﺗﻮ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﻣﻨﯽ ...

                ﺗﻮ ﻧﻔﺲ ﻣﻨﯽ ....

                      ﺗﻮ ﻋﺸﻖ ﻣﻨﯽ ...

                          ﺗﻮ ﺑﺮﯼ ﻣﻦ ﻣﯿﻤﯿﺮﻡ ....

                                ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﮐﻨﺎﺭﺕ ﻣﯿﻤﻮﻧﻢ ...

                                        و فقط مرگ میتونه مارو از هم جداکنه....

 و....و...ﻭ ...

ﺩﻟﺘﻮ ﺳﻔﺖ ﺑﭽﺴﺐ

 ﺁﺩﻣﺎﯼ ﺍﯾﻦ ﺯﻣﻮﻧﻪ ﺍﻭﻧﻘﺪﺭ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﻗﺪﺭ ﺩﻝ ﭘﺎﮐﺖ ﺭﻭ ﺑﺪﻭﻧﻦ ....

 ﻣﯿﺸﮑنی ....

خودت علی باش...

بعد دنبال فاطمه برو....

پسرک گرسنه اش است،

به طرف یخچال می رود،

در یخچال را باز می کند…

عرق شرم بر پیشانی پدر می نشیند

پسرک این را می داند،

دست می برد بطری آب را بر می دارد

کمی آب در لیوان می ریزد…

صدایش را بلند می کند ، ” چقدر تشنه ام بود “

پدر این را می داند پسر کوچولویش چقدر بزرگ شده است….!

تو چه گفتی سهراب؟قایقی خواهم ساخت..... 
با کدوم عمر دراز....؟نوح اگر کشتی ساخت عمر خود را گذراند... 
با تبر روز و شبش بر درختان افتاد...سالیان طول کشید عاقبت اما ساخت... 
پس بگو ای سهراب....شعر نو خواهم ساخت..بی خیال قایق 
با که میگفتی؟تا شقایق هست زندگی باید کرد؟ 
این سخن یعنی چه؟با شقایق باشی....زندگی خواهی کرد؟ 
ورنه این شعر و سخن٬یک خیال پوچ است... 
پس اگر می گفتی...تا شقایق هست حسرتی باید خورد... 
جمله زیبا تر میشدتو ببخشم سهراب... 
که اگر در شعرت نکته ای اوردم٬انتقادی کردم 
بخدا دلگیرم از تمام دنیا "از خیال و رویا 
بخدا دلگیرم

وقتی " مهربونــــــی " جزئی از وجــــــودت باشه ....

" هیـــــچ وقت " نمی تونـــی ترکش کنــــی....

حتــــــی اگه "هـــــــزار بار " دیگه هم به خــــــاطرش

دست بی نمـــــکت رو " داغ " کنـــــــی...

خودت را در آغوش بگیر و بخواب !

هیچکس آشفتگی ات را شانه نخواهد زد...

اینجا \" دنیــاســـت \". . .

نبودنــــت 

      عامــــــل 

         اصلــــــی 

             سرطــــان 

                 و بـــــرای

                     سلامتــــی 

                         زیــــان آور 

                              اســـــت!!

 این

"پاییــــــز" 

یه جور فیگور سرما رو گرفته انگار

" زمســــتونه" 

آغوشِ تــــــــــو که باشد ....

خواب دیگر بهانه ای برایِ خستـــــــــگی نـــــــــیست ..

و تــــــپشِ هایِ قـــــــلبت میشود لالاییِ کــــــــودکانه ام ........

کــــــنارم بــــــمان ....

مــــــیخواهم ..

صـــــبح چشمانم

در نگاهِ تو بیدار شوم....

گاهی باید

فاتحه خاطره ای رو خوند

وگرنه همون

خاطره، فاتحه تو رو میخونه

زندگی کن به شیوه خودت …

با قوانین خودت … !!!

مردم دلشان می خواهد موضوعی برای گفتگو داشته باشند

برایشان فرقی نمی کند چگونه هستی